سال ٨٩ ؛
بی شک مهمترین سال زندگیم تا بحال همین سال ٨٩ بوده... سالی که ازدواج کردم... سالی که یه زندگی جدید رو با کلی امید و ارزو و دلهره و ترس شروع کردم و خیلی چیزها تو زندگیم تغییر کرد.. این اولین سالیه که دقایق اخرش رو تو خونه خودم... خودم و اقای شوهر عزیزم میگذرونم... خونه تکانی برام معنی دیگه ای داشته... سفره هفت سین..خرید شیرینی و اجیل... همه چیز انگار یه رنگ دیگه است ... شبیه عید های کودکی ... وقتی ذوق زده بودیم برای رسیدن سال نو و اعتقاد عجیبی داشتیم به اینکه لحظه تحویل سال مشغول هرکاری باشی تا اخر سال همون کارو میکنی.. اون موقع که کاملا باور داشتم که هر دعایی بکنم پای سفره  هفت سین براورده میشه...
دفتر عمر مرا با تو شکوهی دیگر
رونقی دیگر هست
میتوانی تو به من زندگانی بخشی...

سال ٨٩ برام خیلی چیزهای جدید همراه اورد که منو بزرگ کرد و عاشق زندگی...
تو این سال مجبور شدم کار و محیط کاری که دوستش داشتم رو ترک کنم.. ٦ ماهی بیکار باشم و بعد ٥ ماه برم سر کاری که هم از خود کار و هم از محیطش ناراضی بودم  و در اخرین روز کاری همین سال هم اخرین روز کاریم رو اونجا تموم کردم و در سال جدید برمیگردم به کار قبلی...محیط قبلی..
بدترین اتفاق امسال هم یادداشت قبلی ام بوده که این روزها هم مدام به یادش هستم و برای خانواده اش ارزوی صبر میکنم...
...
میخوام مثل بچگیم چشمامو ببندم و ارزو کنم... شاید دیگه زیاد بهش اعتقاد نداشته باشم ولی گفتنشون حس خوبی بهم میده...
من بابت تمام خوشی ها و درس های این سال از صمیم قلب خوشحالم... و ارزو میکنم که زندگیم در کنار این پسرکی که روی مبل دراز کشیده و خرخر ارومی میکنه طویل و عریض بشه.. دلم میخواد هرسال همین قدر  خوشحال و راضی باشیم... همین ارامش رو داشته باشیم... ارزو میکنم خودمون،خانواده ها و دوستانمون سالم و سرحال و نزدیک هم باشیم... و این مهم ترین ارزومه...
ارزو میکنم اونایی که نگرانی ای دارن ..هرچی که هست زود زود برطرف بشه و همه شاد باشن...
و من این جمله رو دوست دارم: حول حالنا الی احسن الحال...